Parownik
Parownik jest to wymiennik ciepła, podobnie jak poznany wcześniej skraplacz, lecz będzie on zmieniać stan skupienia płynu na przeciwny niż skraplacz. W skraplaczu płyn przechodzi w stan ciekły, w parowniku zaś przechodzi całkowicie w stan gazowy, w czasie przemiany pobiera ciepło z otoczenia. Płyn chłodniczy na wyjściu z zaworu reduktora ciśnienia jest mieszaniną gazu i płynu pod niskim ciśnieniem i o niskiej temperaturze. Parownik pozwala więc na ochłodzenie powietrza dopływającego do kabiny. Przejście płynu w stan gazowy musi być całkowite, gdyż sprężarka uległaby automatycznie uszkodzeniu przez płyn w stanie ciekłym, nawet w minimalnej ilości. Działanie parownika jest dokładnie przeciwnym do działania skraplacza, lecz jego podstawowa budowa jest identyczna, z tym drobnym wyjątkiem, że żeberka biorące udział w wymianie ciepła nie są pomalowane na czarno jak w przypadku skraplacza, ale zachowują oryginalną barwę aluminium, tak aby ułatwić przenikanie ciepła z powietrza do płynu. Zdolność chłodzenia parownika odpowiada także za inną funkcję, bez wątpienia ważniejszą: osuszanie powietrza, gdyż nie jest możliwe uzyskanie optymalnego poziomu komfortu w kabinie samochodu, jeżeli wilgotność nie jest starannie kontrolowana i usuwana. W przeciwieństwie do skraplacza, gdzie płyn najcieplejszy znajduje się wewnątrz, w parowniku skraplanie zachodzi na zewnątrz. Wilgotność zawarta w powietrzu nadmuchiwanym przez dmuchawę będzie osiadać na żeberkach, zaś osuszone powietrze przepływać będzie do kabiny. Oprócz tego jest ono wolne od kurzu (kurz przywiera do szronu). Co się tyczy wody, która spływa po żeberkach parownika po zatrzymaniu sprężarki, to jest ona zbierana do pojemnika i usuwana pod pojazd. Potrzeba oczywiście, jak to powiedziano na początku, aby podczas działania systemu przez parownik przepływał zawsze strumień powietrza. Dmuchawa systemu ogrzewania realizuje tę funkcję, ponieważ jest zamontowana szeregowo w systemie ogrzewania.
Rys 2.15. Widok parownika z rurek i lameli (częściowo w przekroju)
Najczęściej spotykane parowniki w samochodach są typu „zintegrowanego”. W tym przypadku, zespół ogrzewania-klimatyzacji zamontowany na początku został przygotowany do przyjęcia samego parownika, tak aby mógł się on zintegrować ze strumieniem powietrza przed jego wpłynięciem do kabiny; jest on zabudowany szeregowo przed chłodnicą systemu ogrzewania. W tym przypadku obieg zimnego powietrza jest zasilany przez wentylator odśrodkowy z napędem elektrycznym systemu ogrzewania i wykorzystuje te same kanały rozprowadzające. Układy ogrzewania w nowoczesnych samochodach są wyposażone w żaluzje, które pozwalają na wykorzystanie systemu recyrkulacji powietrza w kabinie, co pozwala, biorąc pod uwagę spotykane zanieczyszczenia, na nie pobieranie powietrza z zewnątrz samochodu, lecz z wnętrza kabiny. Sytuacja taka może mieć miejsce np. podczas jazdy za innym pojazdem, emitującym duszący i nieprzyjemny dym. System ten umożliwia ochronę przed nieprzyjemnymi zapachami z zewnątrz, lecz pozwala także na szybsze ogrzanie albo ochłodzenie kabiny, pobierając już ochłodzone powietrze z wnętrza (chłodniejsze niż powietrze z zewnątrz), chłodzimy kabinę szybciej i w przypadku bardzo wysokich temperatur na zewnątrz uzyskuje się niższą temperaturę wewnątrz. Twierdzenie przeciwne ma zastosowanie w odniesieniu do ogrzewania.
Rys 2.16. Schemat częściowej cyrkulacji powietrza
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.