Reduktor ciśnienia
Jego pierwszym zadaniem jest zmniejszenie ciśnienia płynu chłodniczego na wejściu parownika aż do z góry zadanej wartości, tak aby płyn na wyjściu parownika przeszedł całkowicie w stan gazowy, zanim zostanie zassany przez sprężarkę. W tym celu otwór o określonej średnicy we wnętrzu reduktora wytwarza na zasadzie dławienia przepływu różnicę ciśnień pomiędzy płynem na wejściu, gdzie jest w stanie ciekłym oraz płynem na wyjściu, gdzie jest w stanie mieszanym, ciecz + para. To dławienie sprzyja parowaniu płynu.
Jego drugim zadaniem jest regulacja i regulowanie strumieniem płynu, który będzie wpływać do parownika, tak aby zapewnić całkowite odparowanie płynu.
Element czujnikowy albo bańka bądź kapsułka z przeponą napełniony jest czynnikiem gazowym (jego ciśnienie jest funkcją temperatury). Element ten jest zamontowany na przewodzie wyjściowym z parownika i połączony bezpośrednio z zaworem (kulka dociskana do gniazda sprężyną) za pośrednictwem popychacza.
Zmiana temperatury na wyjściu z parownika znajduje odbicie w postaci zmiany ciśnienia płynu znajdującego się w bańce. To z kolei spowoduje odkształcenie przepony, która za pośrednictwem popychacza zadziała na zawór, regulując tym samym wydatek płynu. Rozprężanie powoduje przejście płynu pod wysokim ciśnieniem w płyn pod niskim ciśnieniem i początek parowania. Przykładowo, jeżeli temperatura płynu wzrasta (brak płynu), zwiększa on swoją objętość i ciśnienie, oddziaływując na przeponę. Przepona odkształca się i wywiera skierowany w dół nacisk na popychacz, co powoduje otwarcie zaworu i odsłonięcie przelotu w stronę parownika. I odwrotnie, jeżeli płyn oziębi się (nadmiar płynu), to siła sprężyny przeważa, zawór zamyka się i cykl zaczyna się od nowa.
Rys 2.14. Budowa reduktora ciśnienia
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.