www.eprace.edu.pl » klimatyzacja-samochodowa » Budowa, działanie i instalacja urządzenia klimatyzacyjnego » Termostatyczny zawór rozprężny

Termostatyczny zawór rozprężny

Zawór rozprężny w urządzeniu klimatyzacyjnym spełnia dwa zasadnicze zadania:

1) gwałtownie obniża ciśnienie (i tym samym temperaturę) ciekłego czynnika chłodniczego napływającego do parownika ze skraplacza poprzez filtr – osuszacz

2) reguluje dopływ czynnika do parownika w taki sposób, by niezależnie od obciążenia cieplnego czynnik odparował całkowicie w parowniku oraz by jego pary osiągnęły stopień przegrzania gwarantujący dotarcie do sprężarki w stanie gazowym

Ze względu na budowę termostatyczne zawory rozprężne można podzielić na standardowe typu „L”, typu „H” lub zblokowane.

Zawór rozprężny typu „L”

W skład zaworu wchodzą:

1. korpus z:

   - przyłączem wlotowym i wylotowym czynnika chłodniczego

   - kalibrowaną dyszą z otworem o małej średnicy, która powoduje spadek ciśnienia; ciekły czynnik chłodniczy po przejściu przez dyszę ulega rozprężeniu i rozpyleniu

   - zespołem regulacyjnym

   - kanałem wyrównania ciśnienia, łączącym króciec wylotowy z dolną komorą puszki z membraną

2. puszka z membraną; membrana dzieli puszkę na dwie komory; na membranę od góry działa ciśnienie odpowiadające temperaturze mierzonej przez czujnik temperatury (wypełniony gazem czułym na temperaturę), a od dołu – ciśnienie odpowiadające ciśnieniu czynnika chłodniczego w parowniku (za zaworem rozprężnym)

3. zawór regulujący przepływ czynnika chłodniczego

4. para szpilek łączących mechanicznie membranę z zaworem regulacyjnym. Obniżenie ciśnienia i temperatury czynnika odbywa się w kalibrowanej dyszy. Ruchy membrany są przenoszone na zawór mechanicznie. Czujnik temperatury, rurkę kapilarną i puszkę nad membraną wypełnia płyn o charakterystyce podobnej (lub identycznej) do charakterystyki czynnika w urządzeniu klimatyzacyjnym. Zawór reguluje przepływ czynnika, tak by na wyjściu z parownika osiągnął on odpowiedni poziom przegrzania. Wstępne napięcie sprężyny, decydujące o stopniu jego przegrzania, jest nastawiane fabrycznie i nie wolno go potem zmieniać.

Zawór z zewnętrznym wyrównaniem różni się od poprzedniego tym, że ma rurkę, którą ciśnienie panujące wewnątrz urządzenia klimatyzacyjnego przenosi się pod membranę, na wyjściu z parownika.

W tej wersji kanał wyrównania wewnętrznego jest zasłonięty i nie ma wpływu na działanie zaworu.

Zawór zblokowany lub typu „H”

Zawór tego typu składa się z:

1) korpusu o kształcie równoległościanu z przyłączami do połączenia

z urządzeniem klimatyzacyjnym

2) dyszy do rozprężenia i rozpylenia czynnika chłodniczego

3) kanałów, którymi przepływa czynnik chłodniczy

4) czujnika termostatycznego

5) zaworu regulacyjnego

W zaworze czynnik chłodniczy przepływa dwiema drogami:

1. pierwszą drogą czynnik chłodniczy przepływa za skraplacza (przez filtr), poprzez dyszę i zawór do parownika

2. drugą drogą czynnik chłodniczy płynie z parownika do sprężarki, omywając czujnik termostatyczny i działając na membranę w ten sam sposób jak w zaworze typu „L” z zewnętrznym wyrównaniem.

W urządzeniach z zaworem rozprężnym typu „H” blok parownika ma obok siebie dwa przyłącza – wlotowe i wylotowe – umożliwiające bezpośrednie podłączenie zaworu.

Wybór rodzaju zaworu zależy zwykle od spadku ciśnienia w parowniku: jeżeli spadek jest umiarkowany (niższy niż 0,2 bar) stosuje się zawór z wewnętrznym wyrównaniem; w przeciwnym razie zaleca się użycie zaworu z wyrównaniem zewnętrznym.

Zawór rozprężny jest kalibrowany przez producenta. Pod żadnym pozorem nie wolno korygować kalibracji fabrycznej.

Umiejscowienie zaworu rozprężnego

Ogólna zasada mówi, że zawór rozprężny ma znajdować się w strumieniu klimatyzowanego powietrza, możliwie jak najbliżej bloku parownika, by łącząca je rurka była jak najkrótsza. Chodzi o to, aby uniknąć parowania czynnika w rurce poza strumieniem powietrza.

Niespełnienie tych warunków skutkuje spadkiem wydajności urządzenia klimatyzacyjnego i dodatkową „produkcją” kondensatu na rurce, który może się przelać do kabiny pojazdu.

W urządzeniach ze sprężarkami o zmiennej wydajności sprężarka działa bez przerwy (podczas pracy urządzenia), wywołując cyrkulację czynnika. Zawór rozprężny nie może się całkowicie zamykać. Dlatego w takich urządzeniach nie można stosować zaworów dla urządzeń ze sprężarkami o stałej wydajności, lecz zawory specjalne, odpowiednie tylko dla urządzeń ze sprężarkami o zmiennej wydajności.

komentarze

Przeszukaj ePrace

Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.